De natuur heeft eindelijk een plaats aan tafel

Maar het komt pas na een vernietigende statistiek over de manier waarop we onze natuurlijke omgeving in het verleden hebben beschermd. Sinds de industriële revolutie heeft het Verenigd Koninkrijk heeft bijna de helft van zijn wilde diersoorten verloren. Daarvan is 13% verloren gegaan sinds de jaren 1970. Het Verenigd Koninkrijk is daarom vanaf 12 februari 2024 het eerste land ter wereld dat ervoor moet zorgen dat bij alle nieuwe ontwikkelingen de biodiversiteit met minstens 10% toeneemt.

Het doel van deze regelgeving is om ervoor te zorgen dat elke nieuwe ontwikkeling een positieve bijdrage levert aan het behoud en de verbetering van de biodiversiteit. Dit betekent dat we plaatsen in een betere staat achterlaten dan we ze aantroffen. We voelen de impact van klimaatverandering. Een Biodiversity Net Gain (BNG) beleid biedt de kans om iets te doen dat een positieve verandering teweegbrengt. Door de achteruitgang van de natuur te stoppen en om te keren kan BNG de schadelijke effecten van klimaatverandering remmen. Maar dat kan het niet zonder hulp.

Wat betekent dit voor ons als ontwerpers? Kunnen wij helpen om ontwikkelaars aan boord te krijgen? Wie reguleert en controleert het beleid om ervoor te zorgen dat we de doelstellingen halen? Hier is alles wat je moet weten over deze nieuwe regeling…

Ten eerste is het belangrijk dat ontwerpers en ontwikkelaars het concept van biodiversiteitswinst begrijpen. Biodiversiteitswinst is het verschil tussen de biodiversiteitswaarde van een locatie vóór de ontwikkeling en de waarde na de ontwikkeling. Een nettowinst kan op verschillende manieren worden bereikt. Bijvoorbeeld door het creëren van nieuwe habitats, het herstel van bestaande habitats en de integratie van groene infrastructuur in nieuwe gebiedsontwikkelingen.

Als een ontwikkeling niet in staat is om de vereiste toename in biodiversiteit te realiseren, zal in plaats daarvan habitatverbetering buiten de locatie vereist zijn. Alhoewel we alles in het werk moeten stellen om een nettowinst ter plaatse te realiseren, moeten we ons ook beseffen dat er kapitaal zit in de natuur!

De overheid heeft een kwantitatieve tool gepubliceerd om de waarde van habitats te berekenen. Dit is een op oppervlakte gebaseerde berekening die rekening houdt met het type en de kwaliteit van specifieke habitats die in een bepaald gebied aanwezig zijn. Deze worden bepaald aan de hand van ecologische beoordelingen, waarvan de resultaten worden ingevoerd in de DEFRA (Department for Environment, Food and Rural Affairs) Biodiversity Metric calculator - een online hulpmiddel.

Een soortgelijke oefening wordt vervolgens uitgevoerd voor de voorgestelde ontwikkeling om het landgebruik en de kwaliteit na de bouw van het project te specificeren. Zodra beide situaties zijn ingevoerd, berekent de Biodiversity Metric calculator de biodiversiteitseenheden voor beide scenario's uit. De nettowinst of het nettoverlies is het verschil tussen de twee cijfers voor de biodiversiteitseenheden.

Biodiversiteitseenheden zijn afhankelijk van de kwaliteit van de habitat en de oppervlakte van het gebied. Een kleiner gebied met een habitat van zeer hoge kwaliteit kan resulteren in meer biodiversiteitseenheden dan een groter gebied met een aangetaste habitat. Bovendien zijn niet alle habitats even waardevol. Volgroeide bomen, heggen, wilde bloemenweiden en heidevelden leveren bijvoorbeeld allemaal zeer hoge biodiversiteitseenheden op.

In het Verenigd Koninkrijk gebruiken wij al een aantal jaren de BNG-methodiek van DEFRA tijdens omgevingsvergunningen, wanneer lokale autoriteiten een netto biodiversiteitswinst willen nastreven. De berekingen vindt plaats voordat de gemeenten hun goedkeuring geven. Hierdoor zijn wij in staat geweest om aanzienlijke netto winsten te behalen. In enkele gevallen hebben we een biodiversiteitstekort geïdentificeerd dat niet ter plaatse kan worden goedgemaakt zonder aanzienlijke compromissen op andere gebieden van het ontwerp.

Werkend op locaties in heel Engeland zijn er een aantal aspecten die de moeite waard zijn:

• Bestaande transformatiegebieden hebben vaak een hoger aantal habitateenheden dan verwacht en deze zijn soms moeilijk te vervangen. Braakliggende terreinen bevatten vaak habitats met een lage belevingswaarde, maar die wel relatief waardevol zijn en niet gemakkelijk gerepliceerd kunnen worden in levensvatbare ontwerpen.
• Alle volwassen bomen resulteren in relatief hoge scores voor habitateenheden. Vervanging moet gebeuren in een verhouding (10:1 of gelijkaardig) die vaak niet haalbaar of uitvoerbaar is. Zelfs bomen met een relatief lage belevingswaarde kunnen leiden tot hoge habitatwaarden.
• Hagen vormen een zeer waardevolle habitat. In één van onze recente projecten in West Yorkshire resulteerde het verlies van relatief kleine stukken gebroken haag op een greenfield site in een aanzienlijk tekort aan biodiversiteit dat niet ter plaatse kon worden gemitigeerd.
• Bij een ander project was het daarentegen mogelijk om nieuwe heggen te verbinden met bestaande volgroeide heggen, wat resulteerde in een multiplicatoreffect en een nettowinst van meer dan 100%.
• De precieze aard van de voorstellen kan een aanzienlijke invloed hebben. Ons ontwerp voor het bus-knooppunt in Stockport behaalde een nettowinst van 10%. Het struikgewas dat verloren ging als gevolg van de ontwikkeling was echter niet op een vergelijkbare of betere basis. Als gevolg daarvan werd een nettoverlies voorspeld en moest het ontwerp worden aangepast om aanvullende, soortenrijke beplanting op aangrenzend land mogelijk te maken.
• Elk voorstel dat werkzaamheden aan rivier- of waterkant habitats omvat, kan een aanzienlijke impact hebben die zeer moeilijk te verzachten kan zijn.

Als het gaat om het geven van prioriteit aan de natuur, betekent dit betrokkenheid bij en optimalisatie van plannen en de daaropvolgende ontwerpen.

In veel gevallen is een netto biodiversiteitswinst niet zo moeilijk te bereiken als men in eerste instantie zou denken. Wij adviseren over het optimale gebruik van de beschikbare ruimte en sturen ontwikkelaars in de richting van slimme ontwerpmaatregelen. Zo zorgen wij er bijvoorbeeld voor dat het opnemen van duurzame afwateringssystemen (SuDS) en een plantvriendelijk, natuurinclusief landschapsontwerp bijdraagt aan de algehele biodiversiteitsscore.

Het spreekt voor zich dat het proces groenere ontwikkelaars beloont. Evenzo kunnen wij aannemen dat lokale overheden de voorkeur zullen geven aan biodiversiteitsverbetering binnen hun rechtsgebied. Nietemmin zal de identificatie, financiering en implementatie van plannen buiten de locatie ook een belangrijk thema vormen voor de toekomst. We moeten de innovatieve digitale platforms omarmen die het mogelijk maken om gebieden die klaar zijn voor BNG naadloos te koppelen aan de intenties van ontwikkelaars. Vervolgens moeten we de juiste oplossingen aandragen die voor zowel ontwikkelaars als lokale gemeenschappen meerwaarde bieden en daarmee ontwikkelingen realiseren die de natuur echt versterken.

Het streven naar een tijdsbestek van 30 jaar voor biodiverse ontwikkelingen duurt langer dan de gemiddelde loopbaan van planologen, om nog maar te zwijgen van de ambtstermijn van ontwikkelaars. Het is dus noodzakelijk dat we robuuste meetmethoden vaststellen waarmee we de tastbare resultaten van BNG over een lange periode kunnen aantonen. Op die manier kan de bezorgdheid over het proces worden weggenomen en omgebogen worden tot vertrouwen.

In wezen betekent de implementatie van biodiversiteitswinst in nieuwe projecten een revolutie in de manier waarop we het ontwerp, de bouw en het onderhoud van onze stedelijke ruimten benaderen. De recente wereldwijde pandemie heeft de kritieke verbinding tussen natuur en menselijk welzijn nog eens benadrukt, wat ons ertoe aanzet om de behoeften van lokale wilde dieren naast die van mensen op goede wijze te integreren.

We zijn gaan begrijpen dat de natuur niet een silo is. We moeten doorgaan met het ontwikkelen van ambitieuze, diverse en inspirerende ecosystemen in onze steden en buurten. De onderlinge verbinding van nieuwe biodiverse landschappen met bestaande habitats is van vitaal belang om langdurige natuurherstelnetwerken te creëren. De onderlinge verbondenheid zorgt ervoor dat wilde dieren niet alleen de ruimte hebben om te zwerven, maar ook in optimale omstandigheden kunnen gedijen.

Over de tijd genomen hebben deze inspanningen de potentie om de achteruitgang van de biodiversiteit in onze steden te keren, en ze tegelijkertijd te versterken tegen de uitdagingen die de klimaatverandering met zich meebrengt.

Door de natuur te omarmen als integraal onderdeel van onze ontwerpen en planningsprocessen, maken we de weg vrij voor een betere toekomst, waarin bloeiende ecosystemen harmonieus samengaan met stedelijke ontwikkeling. Laten we deze kans grijpen om onze gemeenschappen opnieuw vorm te geven en een balans te vinden die zowel de natuur als het welzijn van de mensheid ten goede komt.